Echtscheiding en Behandeling Jongvolwassenen
Voor Jongvolwassenen geldt voor het aangaan van een behandelrelatie, dat zij dit zelfstandig vorm mogen geven. In mijn visie blijft het belangrijk de behandeldoelen in het hele systeem (gezin) te dragen indien dit mogelijk is. Immers, een Jongvolwassene is nog in ontwikkeling en is erbij gebaat dat zijn/haar ouders hierop zo goed mogelijk weten in te spelen.
Behandeling is pas succesvol mogelijk als beide ouders gemotiveerd zijn opbouwend mee te werken in het belang van hun Jongvolwassen zoon of dochter. Een psychologische behandeling is meestal gericht op het verminderen van emotionele of sociale problematiek t.g.v. echtscheiding. Op dit moment is er geen eenduidigheid over de plek van stief-ouderschap in de behandeling. Een thema dat in vele samengestelde gezinnen wel aan de orde is.
Behandelroutes staan geheel los van gerechtelijke routes. Het is belangrijk dit onderscheid te blijven zien. In de behandeling ligt de nadruk op het goed invullen van ouderschap (je blijft tenslotte altijd gezamenlijk ouder), en het goed loslaten van het partnerschap (deze fase ben je immers voorbij). Wanneer een Jongvolwassene minder in een loyaliteitsconflict getrokken wordt en zicht kan en mag ontwikkelen op de rol/bijdrage van beide ouders, dan staat de identiteitsontwikkeling van deze Jongvolwassene minder onder druk.